Het leven is grillig en heeft soms verrassingen voor ons. In negatieve of in positieve zin. Vandaag kreeg ik een verrassing in positieve zin. Een tijdje geleden vroeg mijn zus een “gunst” van mij. Zij werkt op kantoor en bij de receptie van Altenahove, een zorginstelling. Ze doet daar ook nog vrijwilligerswerk. Er is nu een formule bedacht waarbij mensen een wens in een boom mogen hangen. Iets wat ze nog eens heel graag zouden willen doen. Soms zijn die wensen vrij gemakkelijk te vervullen, zoals eten op de Pannenkoekenboot. Soms zullen ze niet ingewilligd worden ( een slof sigaretten) en soms lijken ze onmogelijk (een zoen van Simon (Keizer,…

Het is een feit. De herfst heeft zijn intrede gedaan. Of eigenlijk voelt het momenteel alsof we de herfst hebben overgeslagen en direct in de winter zijn beland. En daar ben ik niet blij mee. Zomermens als ik ben kan het warme (soms zeer warme) weer mij niet lang genoeg duren. Mijn tuinstoelen staan weer kou te vatten op mijn terras. Vandaag of morgen zullen we ze met vereende krachten naar boven sjouwen. Mijn mooie kastje met de gezellige spulletjes zal worden ontmanteld.

Na 11,5 jaar de rol van Rosa Gonzalez gespeeld te hebben in GTST viel voor mij het doek. Rosa overleed aan de gevolgen van de ingestorte tent toen Wiet wild aan het schieten sloeg op het huwelijk van Noud en Nina. Na een aantal emotionele scenes in het ziekenhuis samen met Gigi Ravelli die mijn dochter Lorena speelde en haar toenmalige vriend Jack van Houten (Mark van Eeuwen) blies Rosa de laatste adem uit.

Binnenkort gaat de musical The Bodyguard in premiere in het Beatrix Theater in Utrecht. Met in de hoofdrol Mark Van Eeuwen, een ex-collega van mij. Mark gaat het vast heel goed doen. Hij heeft in het verleden namelijk al een beetje geoefend door zich op te werpen als MIJN bodyguard. Hoe dat zit? Ik leg het uit.

Zomaar een dag in juni anno 2015. Het wordt mooi weer voorspellen de weerdeskundigen. Om een uur of negen bel ik mijn moeder en vraag haar of ze zin heeft vandaag naar Oosterhout te komen. Ze vind het altijd heerlijk bij ons buiten op het terras, dus ze zegt JA.   Ik haal haar op en in de auto praten we over koetjes en kalfjes. We drinken koffie en ze haalt haar breiwerk te voorschijn. Ik omgeef me met haakboeken, iPad, telefoon, de Libelle en mijn boek. Het is hier rustig, om niet te zeggen stil op ons eiland. We horen de vogels kwetteren en fluiten, en we lachen om 1 van de…

We leefden er al een tijdje naar toe: het concert van Chris DeBurgh op 31 mei in de HMH. Maar eerst gingen we nog op vakantie, dus denk je er even niet aan. Maar dan. Pas 1 dag thuis, nog helemaal niet in je ritme, en dan is het zover! We gaan. En we verheugen ons er heel erg op.

De vijf jarige uit Servië afkomstige Philip is dood ge vonden in het water. Hij woonde net een week in Duitsland. Het jochie leed aan epilepsie. Dit korte berichtje in de krant brengt alle angst bij mij terug van ruim 30 jaar geleden. Onze Wim kreeg op zijn vierde een hersenontsteking en hield daaraan epilepsie over. Hij had vaak behoorlijk zware aanvallen. Meestal voelde hij dat aankomen en kwam dan naar binnen als hij toevallig buiten was. Mama, ik kan niks meer zien, zei hij dan. Want zo begon het meestal. Maar hij had ook absences, die van het ene op het andere moment konden optreden. En wat als hij…

Twee weken geleden las ik in de krant dat een Amerikaanse groep deze voorstelling in het Chasse theater kwam spelen. Ooit, in een grijs verleden, zag ik de film met Sydney Poitier in de hoofdrol. Bovendien vond ik Summertime altijd een heerlijk nummer. Dus ik dacht: ik bestel kaartjes. Vanavond was het zover. En ik heb er iets over te vertellen.

In de zomer van 2013 zat ik op 1 van de warmste dagen van het jaar op mijn overdekte terras. Tegenover mij zat Rinus Rasenberg, een dierenarts in ruste uit Limburg, thans woonachtig in Drimmelen. Rinus had een droom: een film maken die zich afspeelt in de Biesbosch in de Tweede Wereldoorlog. Ideeën had hij genoeg, geld te weinig. Hij legde me uit hoe hij het wilde aanpakken. Daarover had hij behoorlijk vastomlijnde gedachten. Hij was duidelijk een man met een missie. Ik bood hem aan te helpen door bv. contact te leggen met mensen die ik ken. Wat dat betreft heb ik wel een vrij uitgebreid netwerk. Er is ook…

Hoewel ik geboren en getogen Brabantse ben heb ik in al mijn 60 jaar nog nooit carnaval gevierd of zelfs maar live een carnavalsoptocht gezien. Ik kom uit het meest noordelijke deel van Noord-Brabant, nog niet het katholieke deel dus niet groot geworden met dit jaarlijkse gekkenhuis. Slechts 1 x, toen ik op dansles zat en de dansschool een soort verklede dansavond organiseerde heb ik me in een boerenkiel gehesen. Zelfs in al de 13 jaar dat ik nu in Oosterhout woon ben ik nog nooit de optocht gaan bekijken. Aangezien carnaval nu eenmaal midden in de winter plaats vindt, was het weer meestal dusdanig dat ik niet een grote…